လူထုစာဆို ဗားေတာ့ဗရက္

၁၉၂၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္အၾကားက ဥေရာပတိုက္မွာ စိတၱေဗဒကုိ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း ေလ့လာ ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခါ စိတၱဇ႐ႈေထာင့္ အႏုပညာဆရာေတြ ထြန္းကားလာၾကတယ္။ ကိုယ္ခံစား ရသလိုေရးတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြ ဆိုၿပီး လူ႔ေလာကျဖစ္ရပ္ေတြကို ကိုယ္တဦးတည္း ခံစားခ်က္နဲ႔ မွတ္တမ္းတင္တယ္။ အဲဒီေခတ္ ျပင္သစ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္နည္းျဖစ္တဲ့ လူမႈေရးျပႆနာ မွာ လူထု႐ႈ႕ေထာင့္ကမၾကည့္ဘဲ ပညာရွင္အုပ္စု၀င္ တဦးရဲ႕ ႐ႈ႕ေထာင့္ကသာ သီးျခားတဦး တည္း (တသီးပုဂၢလ၀ါဒ) အျမင္နဲ႔ ငါးပြတ္ရာငါးစာခ် ျပစ္တင္မႈျပဳတယ္။ ေရတိုေ၀ဖန္မႈျပဳတယ္။ ျခံဳငံုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဘိဓမၼာတရပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို မခံယူခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းမဲ့၀ါဒ ဆံဆံ ငါတေကာေကာ စိတ္ပ်က္တဲ့ေလသံေတြပဲ ထြက္လာၾကေတာ့တယ္။ ႏုိင္ငံေရး မဆန္ဘူး ေလ။

ဂ်ာမန္စာေပေလာကရဲ႕ ဘုရားတဆူျဖစ္တဲ့ စာဆိုႀကီးဗားေတာ့ဗရက္ကေတာ့ တသီးပုဂၢလ၀ါဒ ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး လူထုခံစားမႈဘက္က က်ယ္ျပန္႔စြာ တိုင္းတာ႐ႈ႕ျမင္ပါတယ္။ ပံုစံအားျဖင့္လည္း လူထုက အသိအမွတ္ျပဳၿပီးလို႔ လူထုထဲတိုး၀င္ႏုိင္တဲ့ ဂီတဆန္တဲ့ကဗ်ာပံုစံမ်ားနဲ႔ စပ္ဆိုခဲ့တယ္။ ဗားေတာ့ဗရက္ဟာ ေဟာဒီေခတ္ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ လူထု႐ႈ႕ေထာင့္ကဗ်ာဆရာ၊ ပံုစံအရ ေရာ အေၾကာင္းအရာမွာပါ လူထုနဲ႔အတူ အစဥ္ရပ္တည္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ။ တဦးတည္းေသာ ႏုိင္ငံေရးကဗ်ာဆရာရယ္လို႔ ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

ထင္သလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆိုတဲ့ လာေဇဖဲယား ဆိုတဲ့မူဟာ လူေတြကို ဒုကၡေရာက္ ေစခဲ့ၿပီမို႔ ကမာၻ႔စီးပြားေရးေလာကမွာ တေယာက္ထဲ႐ႈ႕ေထာင့္က ရပ္တည္လုပ္ေဆာင္ခြင့္ မျပဳေတာ့ဘဲ အစိုးရရဲ႕ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ စီမံကိန္းအသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတဲ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ အခန္းက႑မွာလည္းပဲ တဦးတည္းရဲ႕ အေနအထားဟာ ေဘာင္က်ဥ္းသထက္ က်ဥ္းက်ဥ္းလာၿပီ။ ဗားေတာ့ဗရက္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ စာဆိုႀကီးတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗရက္ေခတ္ ဂ်ာမဏီဟာ စစ္႐ႈံးႏုိင္ငံမို႔လို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို စိတ္ကူးယဥ္မၾကည့္ႏုိင္ဘဲ ပကတိအေျခအေန၊ စိတ္မွ အျခားျဖစ္ေသာ အေျခအေနေတြအတိုင္း ႐ုပ္ပိုင္းက်က်ၾကည့္ပါတယ္။ ဗရက္ရဲ႕ ပထမဆုံးကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွာ အဲဒီသဘာ၀ကို ဇာစ္ျမစ္ထဲအတြင္းႏိႈက္ ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ တြဲစပ္တင္ျပ႐ႈျမင္ခဲ့တယ္။ ဗရက္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပထမကမာၻစစ္မွာ ၀င္တိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္သားေဟာင္းႀကီးမို႔ စစ္ရဲ႕ ေၾကကြဲစရာေကာင္းေအာင္ ေလာကကို ဖ်က္ဆီးတက္တာ နားလည္ခဲ့တယ္။ အၾကင္နာတရားလႊမ္းမိုးမယ့္ အနာဂတ္ကမာၻကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အနိဌာ႐ံုတရားေတြရဲ႕ လက္သည္ဟာ မျမင္ေတြ႔ရမဲ့ ကံတရားေၾကာင့္ တန္ခိုးရွင္ႀကီးေတြေၾကာင့္လို႔ အေျဖမထုတ္ဖူး။ ႐ုပ္ပိုင္းက်က် အေျဖရွာတယ္။ လူထုဖက္က လူထုခံစားမႈနဲ႔ တိုင္းတာၿပီး အေျဖထုတ္တယ္။

ဗရက္ေခတ္ ဂ်ာမဏီမွာ အေျခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ အခြင့္အေရးအျပည့္ေပးမယ့္ ဆိုရွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရး လႈိင္းတံပိုးဟာ ပထမပိုင္းမွာ အလြန္ပဲအားေကာင္းခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္ရွားမႈဟာ ယိုယြင္းလာၿပီး အေခ်ာင္သမားေတြ ေနရာတကာမွာ အခြင့္ထူးရၿပီး ဇိမ္ခံႏုိင္ၾကတယ္။ ေငြစကၠဴတန္ဖိုး ေလ်ာ့လာတယ္။ စီးပြားေရးၾကပ္တည္းလာတယ္။ လူထုႀကီးရဲ႕ ဆင္းရဲခံေနရတာနဲ႔ လူတစုဇိမ္ခံေနရတာ သိသိသာသာ ျခားနားလာတယ္။ အေပၚစီးသမားေတြက အေျခအေနမွန္ကို မခံစားတက္ေပမယ့္ ဗရက္အေနနဲ႔ေတာ့ လူထုအမ်ားစုဟာ ငရဲဘံုထဲမွာလိုပဲ စား၀တ္ေနေရး ဒုကၡပင္လယ္ေ၀တာေတြ ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးအသြင္ကေနၿပီး အေျခအေနၾကပ္တည္း႐ႈပ္ေထြးမႈကို အခြင္းေကာင္းယူ အျမတ္ထုတ္လိုသူတို႔ ေၾကာင့္ တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရးအႏၱရယ္ေတြက အႏုိင္ရေနတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနဆိုးေတြဟာ ကမာၻ႔စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးဆိုက္တာနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ ပိုဆိုး၀ါးလာၿပီး ဘာလုပ္ရမလဲေတြးၾကေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အေျဖထုတ္ျခင္းတမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္အေျခအေနတို႔မွ ကင္းလြတ္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္ ဖက္ဆစ္၀ါဒအေျခခံတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ လူ႔ေဘာင္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းသူတုိ႔က အေရးသာၾကပါတယ္။ အေျခခံအက်ဆံုးၾကည့္တဲ့ ဗရက္တို႔အုပ္စုကေတာ့ ျပႆနာေတြဟာ အရင္းရွင္စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရွိေလေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ယႏၱရားကို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္လို႔ နားလည္ သေဘာေပါက္လာတယ္။ ဗရက္ဟာ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆနဲ႔ ေခတ္ကို လွပထက္ျမက္ေအာင္ ေပါင္းစပ္ေရးမွာ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဂ်ာမဏီျပည္ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးအရေရာ ယဥ္ေက်းမႈအရပါ ဥေရာပတိုက္မွာ အတက္ၾကြဆံုးပါပဲ။ လက္၀ဲအင္အားစုဟာ စည္း႐ံုးေရးအရွိန္အဟုန္ ေကာင္းလွတာမို႔ အႏုပညာရွင္မ်ားစြာပဲ အလုပ္သမားလူတန္းစားဘ၀ကို ခံယူကာ တသီးပုဂၢလဥာဥ္ေတြကို စြန္႔ပယ္ၾကပါတယ္။ ဗရက္ကေတာ့ အဲဒီကစၿပီး ေသတဲ့တိုင္ ဒီအေနအထားမွာ ရွိတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ကင္းလြတ္တဲ့ စာေပက၀ိႀကီးဘ၀ကို ဆန္႔က်င္တယ္။ အဲဒီလို စာဆိုႀကီးမ်ဳိးေတြက အႏုပညာနဲ႔ စိတ္ကြန္႔ျမဴး႐ံုပဲလုပ္မယ္။ လုပ္ငန္းရဲ႕ ယူဆခ်က္ေတြမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ျခံဳငံုတဲ့ သေဘာတရားေတြမရွာပဲ ငါးပြတ္ရာငါးစာခ်ၿပီး လုပ္ေဆာင္ယူဆတယ္။ အျမင့္ဆံုးအဆင့္မွာ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ဆန္ဆန္ ကိုယ္လြတ္႐ုန္း အေပၚယံလူတန္းစားေတြရဲ႕ အျမင္နဲ႔ သံုးသပ္တယ္။ ဗရက္ကေတာ့ မာ့က္စ္၀ါဒကိုလက္ခံလိုက္ၿပီး ဘာလုပ္မယ္၊ ဘယ္လိုတိုင္းတာ ဆံုးျဖတ္မယ္လို႔ တိတိက်က် သံုးသပ္တယ္။ အစိုးရကျပဌာန္းတဲ့ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ၊ သင္႐ိုးညႊန္းတန္းေတြ အတိုင္းသင္တယ္။ တပည့္ေတြ စိတ္၀င္စားေအာင္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္သလိုပဲ လူထုလက္ခံၿပီး ကဗ်ာဖြဲ႔နည္း၊ ကဗ်ာတင္ျပနည္းေတြနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးခရီးကို ညႊန္ျပပါတယ္။

အပိုစုလစ္မြမ္းခၽြန္းေတြကို ဗိသုကာပညာကလည္း ပစ္ပယ္ၿပီး လိုအပ္တဲ့၊ ေလ်ာ္ညီတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္တဲ့ေခတ္ေလ။ ပန္းပုဆရာေတြကလည္း ဒီလိုပဲ။ ဂ်ာမန္ဂီတဆရာေတြကလည္း လူစုလူေ၀းနဲ႔ သံၿပိဳင္ သီဆိုစရာ သီခ်င္းေတြေရးတယ္။ ပန္ခ်ီဆရာေတြကလည္း လူလက္ခံၿပီးနည္းေတြနဲ႔ ခံစားမႈကို သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်စ္က်စ္လစ္လစ္ေဖာ္ထုတ္ စမ္းသပ္တယ္။

ဗရက္ဟာ ဗဲလက္ေခၚတဲ့ ေက်းလက္ကဗ်ာနဲ႔ ဇာတ္နိပါတ္ခင္းသလိုေျပာျပလို႔ လူတိုင္းျမင္လြယ္တယ္။ ဂ်ာမန္ကဗ်ာေတြကိုယ္၌ကလည္း ဂီတကို သီက်ဴးႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြမို႔ ႐ိုးရာကဗ်ာဖြဲ႔နည္း ပံုစံေဘာင္အတြင္းက ဗရက္လည္း ကဗ်ာဖြဲ႔တယ္။ လူထုေတြ၀ိုင္းဆိုႏုိင္တဲ့ တိုက္ပြဲကဗ်ာေတြ၊ စစ္ခ်ီကဗ်ာေတြ၊ သေရာ္ကဗ်ာေတြ ျဖစ္တယ္။

တျခားကဗ်ာဆရာေတြလိုေတာ့ စကားလံုးအပိုေတြ မသံုးခ်င္ဘူး။ စိတ္ခံစားမႈလြန္ကဲတာ ေရွာင္တယ္။ နိမိတ္ပံုေတြကို အကန္႔အသတ္နဲ႔သံုးၿပီး ဇာတ္ခံုေပၚမွာ တကြက္ခ်င္း တကြက္ခ်င္း တင္ျပသလို ထိထိမိမိ ပံုေဖာ္တယ္။ အေသးစိတ္ကေလးေတြကိုေတာ့ သတင္းေဆာင္းပါးမွာလိုပဲ စီကာစဥ္ကာထည့္သြင္းေဖာ္ျပတက္လို႔ အင္မတန္ပီသတဲ့ သေရာ္စာကဗ်ာေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

ဗရက္ဟာ သူလက္ခံတဲ့ ၀ါဒ႐ႈေဒါင့္ဘက္ကေန ထမင္းမရွိဘဲ စစ္မတုိက္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာမ်ဳိးတို႔၊ ျပင္းထန္လွတဲ့ စစ္ေျမျပင္ခရီးရဲ့အလယ္မွာ ခ်စ္ေမတၱာစိတ္ဓါတ္ဟာ မပြင့္လန္းႏိုင္ဘူးတို႔၊ လူတန္းစားအေနအထားခ်င္းမတူပဲ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ အေျခအေနေပးသေလာက္သာ စိတ္ဓါတ္ရဲ့ေေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း၊ ခက္ထန္ျခင္းစတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာရတယ္လို႔ လူတန္းစားအေနအထားခ်င္းမတူပဲ ၀ါဒ လမ္းစဥ္တစ္ရပ္ကို အတူမေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဘူးတို႔အစရွိတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကို ထူေထာင္ကာ ဟစ္တလာရဲ့ အေပၚစီးစိတ္ထားနဲ႔ အတြင္းႏိႈက္သုံးသပ္လိုတဲ့ ခံစားေနရတဲ့လူထုေတြရဲ့ မလြဲမေသြ ပဋိပကၡျဖစ္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေတြတင္ျပျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္သားလူတန္းစားကို လုံး၀ယုံၾကည္အားကိုးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တင္ျပပုံက နည္းပရိယာယ္ၾကြယ္၀ၿပီး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။

ဗရက္ဟာ သူ႔ရဲ့ဗဲလက္ကဗ်ာေတြကို ဂီတာနဲ႔တီးလို႔ရေအာင္ သီကုံးခဲ့တယ္။ အိုက္စလာဆိုတဲ့ ဂီတပညာ ရွင္နဲ႔တြဲၿပီး လိုင္းရစ္ေခၚတဲ့ ကဗ်ာမ်ဳိးကို ဇာတ္သဘင္နဲ႔ရုပ္ရွင္မွာ ထည့္သုံးဖို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဗရက္ရဲ့ အလုပ္ သမားလႈပ္းရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြကို အိုက္စလာက ဂီတသံသြင္းၿပီး အျပည္ျပည္ကို ျဖန္႔ခ်ီေအာင္ျမင္ခဲ့ တယ္။ ဂ်ာမဏီျပည္၊ ရုရွားျပည္၊ အေမရိကန္ျပည္နဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ စပိန္ျပည္တို႔မွာ အလုပ္သမားခ်ီတက္ပြဲ ေတြလုပ္ေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းေတြဆိုၾကတယ္။ မဗ်ာသာလူတစုသာ နားလည္တဲ့အဆင့္ကေန လူထုအသုံးေတာ္ခံ ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ စိတၱဇဆန္တဲ့ တသီးပုဂၢလ၀ါဒကဗ်ာေတြ လြမ္းမိုးေနတဲ့ကာလေဒသေတြျဖစ္ေပမယ့္ ဗရက္ဟာ ထိုးေဖာက္ေက်ာ္ၾကားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

စာပိုဒ္ခဲြရာမွာ သံမွန္က်ဴးသီးေနရာက ျဖစ္လိုက္နားလိုက္နဲ႔ မညီမညာေဖာ္ျပကာ သူလိုခ်င္တဲ့အာနိသင္ ေတြ သက္၀င္ေစတဲ့တာကို ဘာသာျပန္ရာမွာလည္း အဲလိုပဲျဖစ္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားထားလိုက္ပါတယ္။ ဒီစပ္နည္း ေၾကာင့္ ကာရံမဲ့ကဗ်ာဟာ လွပၾကြလာၿပီး သာမန္ကဗ်ာေလာက္ နားယာဥ္ရမခက္ျခင္း၊ စကားေျပထက္လဲ ပိုမိုထိ ေရာက္ျခင္း အက်ဳိးမ်ားရခဲ့ပါတယ္။

နာဇီ၀ါဒက လက္၀ဲအင္အားစုကို ေခ်မႈန္းၿဖိဳခြဲလိုက္တဲ့အခါမွာ ဗရက္ဟာ နာဇီ၀ါဒဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာကို ထက္ျမက္စူးရွစြာ ျပဳစုပါေတာ့တယ္။ ဟစ္တလာ တက္စကတည္းက တျပည္မွတျပည္ေရာက္ျပည္ႏွင္ဒဏ္အေပး ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာေတြကို ဂ်ာမဏီအတြင္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ့အသံကို မွတ္ယူၾကပါတယ္။ သူဟာ ဟစ္တလာရဲ့ တတိယဂ်ာမဏီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး (သဒ္ရိုက္)ကို သေရာ္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အေ၀းေရာက္ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသားတို႔ရဲ့ စာေစာင္မ်ားကတဆင့္ျဖစ္ေစ၊ အသံလြင့္ရုံကတဆင့္ျဖစ္ေစ၊ ဒီကဗ်ာေတြကို ျဖန္႔ျဖဴးခဲ့တယ္။ ပထမကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးစကေရးခဲ့တဲ့ စစ္ဆန္႔က်င္ေရး သေရာ္စာကဗ်ာေတြကအစ ေနာက္္ဆုံးဖက္ဆစ္၀ါဒရဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္အေရခြံ ကို တလြာခ်င္းခြာျပတဲ့ အထက္ျမက္ဆုံးကဗ်ာေတြအထိ အားလုံးပဲဂ်ာမန္အတြငး္ ေတာ္လွန္ရဲ့အသံလည္းျဖစ္ပါ တယ္။ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ဂ်ာမန္ယဥ္ေက်းမႈ အေတြးအေခၚပိုင္းကို ျပင္ဆင္ဖို႔ အားထုတ္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဂ်ာမန္လူမ်ဳိးအေနနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ဂ်ာမန္ယဥ္ေက်းမႈကို ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာျဖစ္ေစ၊ ေျပာင္ေျမာက္အထိ ေရာက္ခဲ့သလိုပဲ ႏိုင္ငံတကာအတြက္လည္း ဗရက္ရဲ့ကဗ်ာေတြဟာ တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးရဲ့ အနိဌာရုံေတြကိုလည္း ခံစားၿပီးၿပီ။ ကမၻာပ်က္လက္နက္ႀကီးေတြကလည္း လူသားတခ်ဳိ႔လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္လ်က္သားရွိေနတာမို႔ လူမႈေရးနဲ႔ႏိုင္ငံေရးအေဆာက္အအုံကို မ်က္ျခည္ျပတ္ျဖစ္သလိုထားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ ဘူး။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကို အေမြေႏွာက္္ဆုံးအေရးဆုံးျပသနာေတြကို ဗရက္ဟာ ကဗ်ာနဲ႔ ေျပျပစ္ရွင္းလင္းေအာင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။ သူဟာလူထုစာဆိုတစ္ဦးအျဖစ္နဲ႔ ကဗ်ာသစ္ေတြဖန္တီးေပးသူျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

အိပ္ခ်္အာေဟးစ္
(အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္စာအုပ္နိဒါန္းမွ)
(အိပ္ခ်္အာေဟးစ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကိုမီွး ဂ်ာမန္ဘာသာမွ တိုက္ရိုက္ျပန္ဆိုသည္။)